Leesautobiografie

De pagina 'Leesautobiografie' gaat - misschien wel vanzelfsprekend - over het samengaan van mezelf en de activiteit 'lezen'. Wat zijn mijn ervaringen met lezen? Heb ik doorheen mijn jaren van lezen een eventuele evolutie doorgemaakt? Vind ik lezen saai/leuk/spannend? Wie zijn mijn favoriete auteurs? Op al deze vragen zal ik nu een antwoord proberen geven. Bij het terugdenken aan mijn verleden met lezen heb ik (heel) goede herinneringen. Deze beginnen al bij de lagere school. Zoals iedereen wel weet, is het eerste studiejaar dé periode waarin jonge studentjes zich volledig toeleggen op het alfabet en trachten de Nederlandse taal te begrijpen en te kunnen lezen. Voor mij was deze gebeurtenis al hét van hét. Ik keek hier al enkele maanden naar uit en was dan ook enorm blij toen ik er voor het eerst aan mocht beginnen. Ik was al meteen gebeten door de leeskunst en behaalde met nog een paar andere leerlingen reeds in mijn tweede studiejaar AVI 9, een leesniveau dat je meestal rond het vierde studiejaar bereikt moet hebben. Vanaf dat moment is de passie voor lezen zeker en vast nog meer gegroeid! 

Mijn allereerste boekjes waren natuurlijk schoolboekjes, waarin ik elke avond een paar bladzijden moest lezen. Naarmate ik meer geoefend werd in het lezen begon ik 'echte' kinderboeken te lezen van de bib. Mijn absolute favoriet in mijn jonge jaren was Geronimo Stilton. Ik vond het altijd geweldig om te lezen welke avonturen hij aanging en was altijd benieuwd hoe het zou aflopen. De prentjes in het boek gaven die elementen nog een meerwaarde. Ik las zo een boek soms in een dag uit als ik veel tijd had. Als ik de kans zou krijgen om zo een boek nog eens te lezen, zou ik die zeker benutten, omdat het zo een goeie herinneringen uit mijn kindertijd naar boven haalt. 

Als ik denk aan mijn ervaringen met lezen, denk ik meteen aan een wel grappig verschijnsel. Wanneer een kind nog zeer jong is en hij of zij nog niet in staat is om een boek te lezen, lezen de meeste ouders hem of haar een verhaaltje voor net voor het slapengaan. Naarmate dat kind ouder wordt en leert lezen, neemt deze gewoonte steeds meer en meer af en stoppen de ouders na verloop van tijd met voorlezen. Bij ons thuis was dit ook het geval, maar een andere gewoonte begon te ontstaan. Omdat ik – zoals al eerder gezegd – hield van lezen, was mijn mama niet degene die voorlas voor mij, maar omgekeerd. Om te oefenen las ik niet bijvoorbeeld aan de keukentafel, maar in bed net voor het slapengaan, terwijl mijn mama zat te luisteren. Elke avond las ik een paar bladzijden. Zo heb ik bijvoorbeeld heel ‘Kruistocht in spijkerbroek’ en 'Pippi Langkous' op die manier uitgelezen. Na verloop van tijd deed ik dit niet meer om mijn leesniveau op te krikken, maar puur uit gewoonte. Dit ging door tot ik ongeveer elf jaar was.

In de vijf jaren daarna – tot dit moment – leende/leen ik in de bib vaak romans of thrillers voor adolescenten en probeer ik die te lezen in mijn vrije tijd, wat soms moeilijk is, aangezien ik ook schoolwerk heb. Ik lees heel graag Dirk Bracke, omdat hij vaak schrijft over realistische onderwerpen en hierdoor word je geconfronteerd met hoe de wereld werkelijk in elkaar zit, wat ik zeer interessant vind. De laatste tijd lees ik vaak boeken van de Finse schrijfster Salla Simukka. Na het lezen van 1 boek van haar, was ik meteen verkocht en kon ik het niet laten om er meer van te lezen. Ik raad iedereen zeker aan om eens een werk van haar te lezen. Kijk vooral eens naar 'Spoorloos' of 'Een andere wereld', twee boeken waarvan het tweede een vervolg is op het eerste, of ook de drie boeken van 'The Snow White Trilogy'. Links zie je een prentje van de eerste twee boeken van die trilogie. Het eerste boek 'Rood als bloed' heb ik al uitgelezen. De twee andere boeken 'Wit als sneeuw' en 'Zwart als ebbenhout' moeten nog verschijnen in het Nederlands. Zeker een aanrader!

Om alles samen te vatten, kan ik wel stellen dat ik nog altijd evenveel geniet van boeken als vroeger en dat ik dat zeker zo ga proberen te houden!